Sevda, Zaman ve İnsanın Şiiri*
sevda yanığı
nasır yarığı yüreğin
yaprak döküyor ey çocuk!
soyunmadan giyinmez ki doğa!
kuru dallarda sakla özünü
askıya alınmış ruhun ve gövdenle
toprak arasında sıkışsa da yaşam
tomura vurduğunda dallar
korkma! barışırsın tekrar hayatla
ürkmedi hiçbir nadastan insan
yaradılıştan bu yana değişmedi bu yasa
yerinde sayıyor görünse de can
devingendir
gebedir yeni uyanışlara
yegane galibi 'zaman' bu sürgit kavganın
korkutmasın yanıklar
korkutmasın yarıklar
sen yüreğe sıkıca tutun
hiç durma zamanı yakala!
bil ki kaçan zamandır
yalnızca zaman!
(23 Aralık 2003)
(*) Bir yıl daha gitti yaşamlarımızdan. Yenisinin hepimize hayırlar getirmesini diliyorum. Bu vesile ile dostlara bir mesajım var. Uzun zamandır hasret kaldığımız sevgili kızımız bizlerle birlikte. İzninizle vaktimin çoğunu O’na ayırmak istiyorum. Önümüzdeki iki hafta boyunca “net”e sık giremeyeceğim için, mesaj ve mektupları yanıtlayamazsam eğer, beni şimdiden affedin lütfen. Hepinize kucak dolusu sevgiler ve MUTLU YILLAR )))
Mutlu bir anne! ....
Naime Erlaçin
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|