Dön
Öyle de alışmışım, kapımın her açılışında
Seni karşımda bulmaya
Boynuma sarılışına
Hal hatır soruşuna
Öyle de alışmışım, meğer sana
Bu sessizlik, bu yalnızlık
Yokluğun çok acı geldi be gülüm
Yüreğim parça parça, saat gecenin dördü
Uykularım yine bölündü
Yine hasret ile ağladım durdum
Dönersin diye hayaller kurdum
Hep, kendi kendime sordum “niye? ”
Ne gerek vardı, böyle çekip gitmeye
Öyle de alışmışım, varlığına
Katlanamıyorum, yokluğuna
Dön bebeğim, dön sevdiğim
Yalvarıyorum sana
Yalvarıyorum, dön bana
Yazık etme ikimize
Bu ayrılık ondurmaz, barındırmaz bizi
Bu hasret, bu pişmanlık yakar durur yüreğimizi
Dön be canım, dön
Neredesin, nerelerdesin?
Nasıl böyle çekip gidersin?
Ah! Bir bilsem neredesin
Öyle de bağlanmışım sana
Tiryakisi olmuşum varlığının
Gel artık, dön
Dön be bir tanem, dön
Gel yıkma şu yuvanı
İnan eller çekmez nazını, kahrını
Zaman gelir kötüye çıkarırlar adını
Kır bir tanem, inadını, dön
Dön, gözünü seveyim, dön…
Gürsel İleri
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|