Aba
Nurperi mum yaktı
Akşam karanlığında.
Kulübenin küçük isli odası
Aydınlandı gecenin ayazında.
Bir köşede uyuyan mırmır kedi
Keyifle gerindi.
O sırada annesi
Kebap ediyordu kestanesini
Ne de çok köz vardı odun sobasında
Hiç korkmazdı kardan kıştan
Güvenirdi duvarda asılı abasına
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|