Çala Kalem
Güneşin huzuruma açtığı bir sabah, pazar üstelik
Kara geceden kalma eksik gedik kelimeler zihnimde
Senli düşlerim ilahi adalette
Uyku arası eski bir telefon, ses coşkuyu sokuyor yüreğe
Derin nefeslerde çektiğim sensin bu sabah da içime
Sakındığım şeylerle yüzleştim yine dost sohbetlerinde, kendimi saklı tutmayı denerken ulu orta aşkı ilandaydım
Hiç gidemedim senden. Hiç..
Tut ki mucizeydi yaşananlar, öyleydi de inandırma çabasının anlamsızlığını görüyorum şimdilerde insanları
Dostlar mıydı? ?
Boşluğunu dolduruyor şimdi yazı, çala kalem
Akşamın buruk yansıması düşünce üstümüze yeni bir mekanın yaşanacaklarını planlıyor olur muyuz birlikte
An’a kadeh kaldırdığımız zamanlara döner miyiz yine
Birkaç cümle var zihnime takılan, boşluğumda yakalayıp kendini aklayan
Yine de geç diyorum ışık yeşil, takılmadan
Biliyorum sevda izi var yüreğinde
Bastığın menekşenin ezilmeye inat cömertçe tabanında bıraktığı kokusu gibi, izi var gözlerimin gözlerinde
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|