Çiçekli Gökyüzü
Atmacaların derin uykuda olduğu bir gece
Bir nevresim geçti koğuşun içinden
Yıldızlarla bezenmiş
Güneşle yıkanmış
Rüzgarla ütülenmiş
Çiçeklere hasrettim
Koparmadan kokladım.
Kuru bir çiçekçiden aldım
Karanfili ben
Kanatları kırık bir teyyareye bindim
Bir ara kıraçtım
Islandım
Bir türlü yanmadı tenim
Ben de kalktım gökyüzünü başıma çektim
Bir “unutmabeni”ektim sonsuzluğa
Sabah oldu
Yaprakları yeryüzünden topladım.
28.04.1992
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|