Ay Yüzeyinde Seyir
Sonbaharda yürüyoruz sessizce
Yıldız parkında yalnız ikimiz
Ağaçlardan hüzünle dökülen
Sarı yaprakların çıtırtısı
Kalbimin o sımsıcak
Ritmik kıpırtısı
Kulaklarımıza nağme olmuş
Gönül sazımız yüksek perdeden
Çığlık çığlığa çalıyor türkümüzü
Şiir akıyor dilimizden dize, dize
Saçımızı tarıyor esen rüzgar
Fildişinden parmakları
Yüreğimizde dolanıyor ılık meltem
Yüzümüze çarpan serin ıslığı
Birbirimize yakınlaştırıyor
Tek vücut oluyoruz can cana
Güneş damlıyor içimize pırıltılı
Elleri omuzlarımda kavramış yürek sıcaklığında
Kollarım belinde,sarıp sarmalamış sıkı, sıkı
Yanağımda mavi bir buse
Akıyor ayaklarımızın altından yer yüzü
Yıldız yağmuru altında yitip gittik
Kaybolduk menevişinde yolculuk başladı arşa
Kayıyor tüm dünya son sürat kızakta
Bir de ne görsek gözlerimize inansak mı
Ay yüzeyinde bağdaş kurmuş dünyayı seyrediyoruz sonsuzda
O koca dünya bir avuca sığar olmuş
Bir hamlede dokunacağız sanki göz bebeğine
Yanı başımızda duran yaşlı yorgun altın topu
Sinemize almak arzusu yanar içimizde
Heyecanla uzanıp tutacağız sanki
Oysa arşınlarca uzaktayız şimdi
Ayaklarımızın altında kaçışıyor gök taşları
Mavi çakıl taşları toplayıp
Avuç, avuç dünyaya serpiyoruz
Selam ekinde gülücüklerimiz
Barış, sevgi ve aşk dileklerimiz
Mavilerde yüzüyoruz
Seyir defterimiz de bir not
Tarih yok mekan ay yüzeyi
Yalnızız ve yalnız ikimiz kucaklıyoruz evreni
Dünyayı bile unutmuşuz
Sadece ikimiz bir de mavi
Sürdürüyoruz seyrimizi
Sonsuzuz artık
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|