Ankara'da Dert Bitmez
akşam karanlığında hayeller kurarken,
penceremden baktığımda, seni gördüm.
yağmur damlacıklarını andıran göz yaşlarım,
yanağımdan aşağı süzülürken, seni düşündüm.
loş bir ışık ve buğulu bir cam farkına vardığım,
bir anda seninle, seninle olduğumu sandım,
uzandım ellerine, tutamadım anladımki hayal,
ve ben yaklaştıkça sen uzaklaşıyordun...
sensiz yaşayamayacağımın farkına vardım
o zaman anladım, sevmenin zor olduğunu,
en zor anlarımda seni aradım ama nafile
dertleşecek bir seccadem vardı eskiden,
çok gördüler onuda aldılar elimden,
iki kuruş paranın hesabını sordular,
anlamadılar, anlayamazlarda yaşamadan,
ankara'da kara kara düşünürken bunları,
sana anlatamam, zaten anlayamazsın onları!
insanda tek düşünce olunca maddiyat,
ortalık talan olur, her tarafta tahribat,
onlara bakma kalk, gittiğin yola devamet,
sabret sabredebildiğin kadar, üzülme...
boyun eğme sakın bu melul hayata, kalk,
sabrettikçe dostum hedefe ulaşacaksın elbet,
düşsen de, sürünsen de, hak deyip yine kalk,
yardım edecektir yaratan sana mutlak...
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|