Güneyden Esen Rüzgar
saçını okşayan rüzgarlar okşadı başımı,
tel tel döküldü saçlarım avuçlarıma,
mevsimler ömrümün üstünden geçti,
yıldızlar kaydı gökyüzünden…
yakan güneş yakmaz oldu,
küfrün sönmeyen ateşi söndü,
ilah olduklarından habersiz putlar,
bir bir yere döküldü…
esti gönlüme güneyden esen rüzgar,
imanım oldu, kuranım oldu,
küfrün karanlığında doğdu dolunay,
sözüm oldu, özüm oldu…
parmağını uzattı gökyüzüne kutlu el,
dayanamadı gökyüzü, ay bölündü,
esti gönlüme güneyden esen rüzgar,
yüreğim bin parçaya bölündü…
sana layık ümmet olamadım,
günahlarım büyüdü uzaklaştım,
kapı aradım döndüm dolaştım,
kapından başka kapı bulamadım…
bakar mısın benimde yüzüme ey nebi?
yoksa kovar mısın kapından?
biliyorum kovmak sana yakışmaz,
günah benimle özdeş, affetmek senin şanın…
yer yok mudur yoksa ashabından,
seni seven veliden, evliyadan,
bakmaz mısın yüzüme bir kerecik olsun,
bu can sana kurban olsun…
selam olsun sana,
ey insanlığı aydınlatan nur,
ayağında toz zerresi olaydım,
olaydım da, kusvada bir tüy olaydım…
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|