Kaybedersem Ölürüm
izlerim düştü soğuk kaldırımlara,
gözlerin düştü buz tutmuş yüreğime,
ayaz ankara’da, soğuk bir akşam,
gözlerimde resmin, sen yüreğimde...
yürüyorum, sonsuzluğa yürüyorum,
karanlık gecenin ortasında ölüm,
ve beni bekleyen bir sır gizemiyle,
varlığına tebessüm, seni düşünüyorum...
ağaçlar çırpınıyordu kaybederim diye,
yazdan kalan tek hatıra bir yaprak,
ben çırpınıyorum yaprak düşmesin,
kaybedersem ölürüm, her şeyimsin...
soğuk yüzlerine nakşettim, bu kaldırımlar beni tanır,
seni gören güneş, seni gören ay doğuşundan utanır,
çilekeşlerin annesi, kaldırımları sanır,
oysa çilekeş benim, oysa dert çeken benim...
ıssız akşamların sabahında beklediğim,
aç gözlerini, bir tebessüm eyle ısınsın yüreğim,
bedenler fani dedik, bırak ruhunu sevsin ruhum,
ne olur, kurumuş gövdemde yeşeren yaprak sen ol...
‘Necip Fazıl Kısakürek’e’
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|