Ağıt
Bırak hüzünlerini çocuk, bırak umursama
Unutacağın oyunlar olacaktı hepsi,
Hangi acı müebbet kaldı ki insanda.
Defalarca parlayacaktı hayatında aynı yıldız,
Her gün yeni bir gün değil, her mevsim yeni bir başlangıç;
Sanma ki filizlenecek dallarımız baharlarda
Kökü kayalıklara dayanmış, çelimsiz ağaçlarız.
Kalmasın gözün ardında,
Dün kimsede kalmadı, bak
Yok kazanılacak bir yarın.
Bir tek yer, tek bir an, bir de sen vardın.
İçine bakarsan, sensiz ama kalabalık,
Dışına bakarsan, mantarların büyüdüğü,
Yapayalnız ve yalnızca yosunlu topraklarız.
Yoktun demiyorum sana,
Vardın ama kanıtlayamazdın.
Seni var eden öyle çok sendi ki,
Hiç birini kendinden çıkarıp tartamazdın.
Bırak gözlerini çocuk, bırak umursama
Hiçbir mutluluk yok ardında bize kalan.
İnan yalandı hepsi,
Doğasın diye anlatmıştık sana,
Hayat denen tatlı hikâyeyi.
Kendimizi kanıtlamak için dünya getirdik,
Tartamadığımız için katlettik seni.
Umursama çocuk, bırak ellerimizi,
Gözün arkada kalmasın,
Asla bağışlayamayacağız kendimizi.
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|