Sevemedim Sensizliği
Sensizliği hiç sevemedim
Acımasız akşamlarında sevdamın
Adını hiç unutmadım,
Kaybolurken kendi sokaklarımda
Aşktan hiç yorulmadım,
Duyuyormusun üşürcesine titreyen sesimi
Şimdi ellerimde üşüyor artık.
Sensizliği hiç sevemedim
Kimsesiz ağıtlar var etrafımda
Yağmurlar içime yağıyor,
Dokunabilirmisin gözyaşlarıma
Bir çocuk hıçkırığını
Susturabilirmisin ceylan yüreğimde,
Ezberlediğim adını silebilirmisin dudaklarımdan.
Sensizliği hiç sevemedim
Sonbahar koydum acılarımın adını
Soldurdum yapraklarımı dalında,
Suskunluğum buğulandı
Sana açtığım penceremde,
Cemre gibi düşerken yamaçlarıma
Sürgüne gittim masallardaki kaf dağına.
Sensizliği hiç sevemedim
Ne demek olduğunu sor bana
Bir yumruk takılır boğazıma ağlayamam
Yaşadım saymam senden ayrı zamanı
Düğümlenir kelimeler dilimde
Gizemlice dokunurum sana
Ve sorarım hala üşüyormusun.
Sensizliği hiç sevemedim
Toprağım susuz, düşlerim aç
Yokluğun ağlıyor satırlarımda
Vedalaşamıyorum sabıkalı sevdamla
Küskünüm yarınlara
Suskunum tutkulu rüyalara
İçimde ihtilaller kopuyor anlasana.
Sensizliği hiç sevemedim
Tatmadım kavuşmayı
Ölüm denen sessizlikte,
Sır gibi sakladım seni yüreğimde
Ay bulutlara saklandı yine bu gece
Dizlerine uzandım her şeyi boşverircesine,
İstedimki sadece gözlerimiz sevişsin
Dilim varmıyor yokluğunu söylemeye
İnan alışamadım hiç sensizliğe
İnan sensizliği hiç sevemedim.
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|