* Ey! Yâr!
Cibril ile muhabbetin ardından
Kibriya’nın buram buram teri naz.
Mecbur olur göçer ata yurdundan
Bir adımla ardındaki biri naz.
İsmail’ce tevekkülle 'baş' diyen
Gönüllerde taçtır Bir'i birleyen
İbrahim’i “yakmam” diye terleyen
Atıldığı ateşlerin harı naz.
İbrahim’i közde görmek kolaydır!
Bir Eyyüb-i sabra ermek kolaydır!
Züleyha’ya gönül vermek kolaydır!
Yusuflara zor olanı, veri naz.
Yazısız kitapla işe girişir
Salâvatla maksuduna erişir
İki dost var, iki yerde görüşür
Uçurulan armağanda peri naz.
Pirin eşiğinde başak bar olur
Gayrı kapı boran olur, kar olur
Sevdasına dertlendiğin yâr olur
Harmanından kaldırdığı darı naz.
Sevdayı sır edip geçen ömürün
Kahramana pala olan demirin
Uhud’da ki gâza eden Emir’in
Kervanında devesinin zarı naz.
Rızasıyla koşturulan bir işin
Vuslatı kâr, barı olmaz ki kışın
Besmeleyle işe başlayan başın
Emeği naz, kazancı naz, kârı naz.
Bu kervanın, bu bulutlu davanın
Bu değersiz sevdaların, bu anın
Dergâhına yüz sürülen sultanın
Kadını yâr, kızanı yâr, eri naz.
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|