Beyaz Tenli
durmadan akan derelerdi çocukluğum
güneşli bir salıncaktı o
ikindi vakti daha çok sevdimdi mektuplarını
güzleri babanla gelirdin okula
bir ferahlık kendine güven
bende hep sevgine aidiyetlik duygusu
her anımız boğazımda düğümlenir şimdi
önlüğümüzdeki beyaz tebeşir tozlarıydı kovalamaca
beslenme çantamda salçalı ekmek
ellerimde naylon torba
boynumu bükerek bakardım gidişinin çoğulluğuna teptekil
portakal ağaçlarının arasında kaybederdim kendimi
görünmez adam çarli
benim için özlem, kırmızı kalemdi
sen hasta yataklarımda izlediğim arandığım tarandığım beyaz tenli mutluluk
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|