[GooD aNd EvıL]

O, Geçmişime Geleceğime Yayılan Işık
Ben kapı arkalarında gizli kapalı büyütülmüş,
Ya da töreleri tarafından öldürülmüş,
Mekke’nin karanlık günlerinde yükselen feryattım.
Babam tarafından çizilmişti mukadderatım.
“Toprakla örtülecek şeytan”
Anamın yüreğinde figandım.

Korkuyordum.
Beni kurtaracak Hübel miydi?
Lat mıydı? Manat mıydı?

İbrahim’in Allah’ı
Oydu beni koruyacak:
Onda bulacaktım felâhı
O ki; bir gün elçisini gönderip
Zulmü kovacaktı

Ve işte o gün, bu gün,
Bu gün; bir başka titriyor ruhum,
Bir başka diriliyor vücudum.
Kurtuluyorum kara *******in bağrından..
Nasipleniyorum o ilahi nurdan...
Bu gün; benim yeniden doğduğum gün
Bu gün; alemle bir kutladığım düğün
Bu gün; o kutsal adaletin yeri silkeleyişi
Bu gün; masum ruhların göklere yükselişi.

Bu gün; güneş rükuda..
Ay secdede
Alem bir parlak ışıkla dirilmekte
Bu gün; kalplerin duruluşu
Bu gün; insanlığın yeniden varoluşu
Denizlerin birbiriyle buluşması
Doğanın bereketle kavuşması
Bu gün; insanlığın beraeti
Köleliğin bitti esareti
Ruhlar bu ışıkla temizlenmekte
Mecusilerin ateşleri sönmekte
Kisra Sarayı’nın kırıldı ayakları.
Telaşla titredi, yahudinin, hiristiyanın bacakları
Devrildi Kabede 360 put.
Aptal aptal bakıyor sanem, uzza,, lat, nusup
Müjdeler yağıyor göklerden birbir
“ Bu gelen son peygamber, bir başka peygamber gelmeyecektir”

Bir ak kuş sıvazladı Amine’nin sırtını
Beyaz bir kaseden içti ilahi şarabını
İşte o an nübüvvet nişanıyla girdi bir nur içeri
Öyle bir nur ki o, nurdan içeri.
Bütün mahluk, mahlukat, melekler selama durdu
Alem ezelden beri bu günü bekliyordu.

Doğmuştu; yaratılanların en güzeli,
Akılda, zekada en mükemmeli
Ondaydı ahlaklı ruhun en yükseği,
Hakikatın yakını, batılın uzağı.
Ahmed di, Mahmud du, Muhammed di
Allah’ın insanlığa bahşettiği hikmetti.
Gökte Allah övüyordu, yerde biz,
O ki; kurtuluş ümidimiz.

Yetimdi,
Öksüzdü,
Halime’nin sütüydü,
Hatice’nin, yarı, yardımcısıydı,
Kelamın özü, güllerin hasıydı.
Müjdeydi, mucizeydi, bilinendi, bilmeceydi
O benim güvencemdi.

Hıra’nın beklemesi son buldu
Sözler toplandı bir kelimede
“ İkrâ” dedi Cebrail
Okudu.
Okudu o mükerrem
Okudu;
Hetice,
Zeyd,
Ali,
Okudu sevenleri
Okudu,” Cennet yolum” diyenleri

Artık nebiydi, Allah’ın elçisiydi,
Barışın güvercini,
Dinlerin kelepçesiydi.
Sevginin, Arapçası, Türkçesi, Halepçesiydi.
Benim peygamberimdi.

Mekke’de çoban,
Bedir’de, Uhud’da, Hendek’de kahraman,
Medine’de kalpleri ziyalandıran bir cevherdi.

Çobandı,
Komutandı,
Öğrenen
Öğretmendı,
Sonsuzluğa açılan bahçede elimizden tutan
Anaydı,
Babaydı,
Sevdaydı,

Korkmuyorum artık;
O varken ruhuma düşmez karanlık.
O, geçmişime geleceğime yayılan ışık.