Alev Gibi Diyarlarda
kabuk bağlar acılarımız
erken ölümden / korkudan,
ki burukluğudur bizi
..............kendimizce yoran...
zedelenir onurumuz
umut yükünden arınırken,
zamansız düşer gücümüz
acılara kırılgan.
beden gücümüz kavrulur
.....................sımsıcak yürekte
içimizdeki yükselen seslerde,
burukluğu yıkarken
...........erdemin şiddetini,
sırtımdan vurulan o zavallı ben
bir de sen...
alev gibiyiz diyarlarda,
erken ölümden korkmadan
bizi yangınlara götüren.
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|