Bırak Yıkansın Kederlerim
yağmurlar yağdırmıştım...
kovalarken fırtınalar
nemli havasını ıslak gönlümün,
merhamet dilemiştim sevgiliden
türkülerin diliyle
dalarken sonsuzluğa düşüncelerim.
ardından bırakılan / umut kokan
izlerinle yetindim
susuz kalan toprak gibiyim.
kırıp geçen tufana bir şafak vakti
zalimce yenildim!
bir çileydi sevmek / kudretsiz,
yenik ve titrek
boşuna harcadığım yıllar,
açıkta kalan keder
cehennem çizgisine hükmeder.
mutsuzluk olacaksa oralarda adı
akıyorken yokluğun ömrüme
ince ince,
küllenmiş ve ıslak kalacaksa tadı
kurarken köprüleri cehennem çizgisinde,
bırak... yıkansın kederlerim,
kurumuş bir nehrin
ölümsüzlük türküsünde.
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|