Yüreğin Dağbaşları
güz kanadı
bir hazin şarkıya kesti hazan
düşürülmez bir çırpıda
bir yaprak değil bu insan
şimdi neler söylesem
ateş kesilir dizeler
şimdi neler söylesem
kanayan bir yüreğin dağbaşlarından
aydınlığa koşan doludizgin atlılar
karanlığın hendeklerini atladılar
yalın yürektiler
çığ kalemdiler
som ışıktılar
öyle pervaneler ki
yüreklerinde ışık damıtırdılar
yakıldılar yıkıldılar kapaklandılar
bir düş gibiydiler
bu vahşet çölünde gül açan
dedik ki
geçsin son bahar
yüreklerin dalında açan güller düşmesin.
sevgilerle örtün sevgilerle örtün
güvercinim
yüreğimin yarası
üşümesin...
|