Aş kendini
Sen cihânsın gözün hudut,
Fikri çelip aş kendini.
Sükût yönse sözün hudut.
İsmi silip aş kendini.
Şan kelepçe nâmın zindân,
Beden denen âciz handan,
Ne umarsın solgun tenden,
Rûhu bulup aş kendini.
Dîvan gönlün mercî aşkın,
Hem âlim hem ilim meşkin,
Aklın değil zikrin köşkün,
Destûr alıp aş kendini.
Huydan gayri perde nerde,
Sırra mâni olan serde,
Herkes sana dostum der de,
Hâlden yılıp aş kendini.
Ey ahrâzi vakit âyân,
Ömür borçlü ömür ziyân,
Acep neydi Hak’ka beyân,
Suâl olup aş kendini.
Ahrazi
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|