Beyaz Yalnızlık...
Gece
Karanlıklarda uyudum yalnızlığımla…
Sabah
Merhaba dedim binlerce kar beyazına…
Kar taneleri
Günaydın diyerek
Dans ediyorlardı etrafımda…
Yüzümde hafif bir tebessüm
Dolaşıyordum
Beyaza bürünmüş şehrimin sokaklarında…
Kar taneleri
Ben
Ve yalnızlığımla…
Yüreğim
Hazırda bekliyormuş sanki
Alıp götürüyor beni çocukluğuma…
Selam söylüyorum
Çamlıca tepesinde ki o kardan adama…
Hiç büyümemişim gibi
Kartopu oynuyorum arkadaşlarımla…
Kızak nedir bilmiyorduk
İstanbul bebesiydik…
Ellerimizde naylon poşetler
Kayıyoruz tepeden aşağıya…
Fark etmiyorum…
Beyazın soğuğu işliyor
Çocuk narini bedenime…
Öksürükler eşliğinde
Ağlayarak gidiyorum eve…
Ah anam ah…
Çocuğuz işte.
Biraz azar, biraz kötek…
Sonra oturtuyor sobanın başına.
Isınır ısınmaz gözler firari
Kaçacak dışarının beyazına…
Müsaade etmiyor ciğerlerim…
Her öksürükte
Annemin söylenişini duyuyorum.
Şuruplar, sabah öğle akşam
İğneler, feryat figanlarım eşliğinde
Kaşık kaşık pekmezler
Beyazın hatırası kalıyor ciğerlerimde
Beyazın hatırası kalıyor çocuksu yüreğimde…
Şimdi gurbet ellerdeyim
Bir başıma…
Şimdi gurbet ellerdeyim
Beyaz yalnızlığımla…
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|