Paylaşamadıklarım
İncinmesin diye sevdiklerim
yükledim sırtıma gam keder ne varsa dertten yana
ve yüreğimi dişlerimin arasına sıkıştırıp
akan kanımı içe içe düştüm yollara
tüm umutlarımı bırakarak sevdiklerime
gurbetin yollarında gözyaşlarımla yalnız kaldırımlarda
içimde acı bir sızı ve hasretin acılarıyla yaşarken dostum
her şeye rağmen kafasını kırsam ah etmeyecek bildiğim
gözleri ağlasa da gönlü gülecek dost ile dostum
bir mekânda bir dilim ekmek iki zeytin tanesi
bir bardak çayın verdiği lezzet
hayatta acı ve tatlı ne varsa
paylaşmanın mutluluğunu hayale ederek dostum
böyle bir dostu hala bulamadım biliyormusun
ve bundan sonrada asla dost aramayacağım
kendime kara topraktan başka
uğrunda ölebileceğim bir tek değerim kaldı
onun adını asla kimseye söylemiyeceğim
bundan sonra yaşam kaynağım olan değerim
ölüm sebebim olacak
sen hayatta eğlen ve mutlu ol
hep gülesin inşallah.
(dostluğu dostluğuma çok gören dostum)
Mükerrem Özcan
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|