Cellatların Yıkandığı Hamamda Tellak Olmak
Su alıp götürür üstüne sıçrayan kanı
Cellat sanır ki, o suyla gider mahkumun ölüm anı
Oysa akan sadece sudur
Kan kokusu hep kalır
Adam yıkandıkça rahatlar, çıkar
Sonra taşıdığı mahkumların ruhları canlanır
Otururlar göbek taşına
Anlatırlar yaşamlarını
Ölüm anlarını
Dinlemem yetmez ki onlara
Ben onlar gibi öldürülmedim ki
Ne yapsınlar?
Sıkarlar boğazımı
Bağırtırlar
İnletirler
Ama asla kendilerine yapılanı yapmazlar
Öldürmezler
Bilirsin ya nasıl olsa öldürmeyeceklerini
Devam edersin orada çalışmaya
Başka yapacak ne var ki dersin
Aynı cellat gibi, aynı mahkumun ruhu gibi...
Gülsen Gönenç
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|