DenizAtı Düştü
her akşam
aynı yoldan dönüyorum
aynı yolda binlere bölünüp
bütünü oluyorum binlercenin
arnavut kaldırımlarında
adın geçiyor mesela
çiğnerken adımlarım
bir erguvanın önündeyim
çiçeklerinden koparıyor ellerin
dönüyor
öbekler halinde kelebekler
yorgunluk yüklü izleri
senin yüzün yüzleri
gülümseme yakalıyorum
minik bir ateşböceğinin dudaklarından
topluyorum tüm bedenlerin gizlerini
şehirde ruhum hala
bir vapurun çığlığında
sürükleniyor kenarından denizin
bir denizatının üstünden
düşüyorum yere
kanıyor anılarımda düşlerim
Şule Aydemir
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|