İçimdeki Karanlığın
Sen gittikten sonra
Yalnızlığın…
En acısını yaşıyorum
Boğazım…
Hep düğüm düğüm
İçimdeki yağmuru
Durduramıyorum
Gökyüzü ağlıyor
Ben ağlıyorum
Ne içtiğim suyun tadı var
Ne yediğim yemeğin
Ne gece bitiyor
Ne de gündüz
Uyuyamıyorum
Düşünemiyorum
Senden önce de yalnızdım
Ama senin gidişlerin
Kolumu kanadımı kırıyor
Uçamıyorum
İçimdeki karanlığın
Tek ışığı sensin
Kucaklayışında
Yok olmaya
Ellerimi tutmana
Sesine...
Sıcaklığına...
Öyle ihtiyacım var ki!
İçim üşüyor
Donuyorum
Nerdesin!
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|