Kızgın Yağ Damlaları
Yoruluyor gece...
Taşırken yükleri sırtında
Ruhunun çekirdeğinde
Patlıyor atom bombası
Parçalanıyor...
Can suyu kanalları
Yağmurun ıslattığı toprağı
Kurutuyor hışımla rüzgâr
Özü emilmiş meyve gibi
Ruhu şimdi
Taşıyor acı bedeninden
Kararıyor bilincinin derinlikleri
Karmaşa içinde her yer
Sökülüyor kökleri beyninin
Sarıyor etrafını dev gölgeler
Yapma diye ağlıyor bir kadın
Umutsuzca kapı aralığından
Asmış çocuğu ayaklarından
Gözleri dönmüş...
Sese kapalı adam
Boyuyor her yeri kırmızıya
Sessiz sessiz ağlıyor
Tepetaklak olmuş çocuk
Parçalanıyor sesi
Katlanıp çoğalıyor
Sıçrıyor her yere
Kızgın yağ damlaları gibi
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|