Bu Akşam Rüyalarınıza Gireceğim.
Öfke dolu paletimi aldım elime
Bu akşam İstanbul’u resmedeceğim.
Fırça fırça dokunacağım yüreklerinize
Bu akşam rüyalarınıza gireceğim.
En acı resmini çizeceğim İstanbul’un
En kuytu yerlerini keşfedeceğim.
Adalet zalimin eline düşmüş
Çözemezsem bende delireceğim.
Bu akşam İstanbul’un güzelliklerinden bahsetmeyeceğim
Hislerini kaybetmiş insanlardan söz edeceğim.
Haydi durmayın eleştirin beni
Bu gece sizlerden bahsedeceğim.
Nasıl umarsız oldunuz bir anda
Nasılda duygusuz
Çaresiz bıraktınız bizi bu koskoca kentte
Çaresiz ve uykusuz.
Sıcacık yataklarınızda uyurken
Düşündünüz mü hiç kaybolan bir gençliği
Düşündünüz mü hayallerini yitirenleri.
Oysa durmadan konuşursunuz hayat üstüne
Şiirler yazarsınız kara sevdaya
Siz hiç genç bir kızın damarlarından süzülen
Kanın üstünde mehtabı yansımasını gördünüz mü?
Ben gördüm.
Kelimelerim tükendi, kalemim bitti,
O genç kızla birlikte bende öldüm.
İlk okuldan beri gönlümde biriktirdiğim umutlarımı
Bir kapkaççıya çaldırdım,
Ve insanlardan yıllarca sakladığım masumluğumu
Bir mafyaya kaptırdım
Ve kan gölüne döküldü kızın
Masum gözlerinden akan yaşları.
Haydi durmayın eleştirin beni.
Suçlulara söylemediğiniz ne varsa içinizde
Söyleyin bana.
Haydi durmayın eleştirin beni.
Ben sizi anlatıyorum mısralarımda.
Umarsız, duygusuz, sevgisiz insanlar
Bakın bir etrafınıza şimdi.
Ne oldu, değişen ne var.
İstanbul’un güzelliklerinden bahsetmeyin artık
Yeter bu yalancı gülümseyişler.
Ben hiç sevemedim yalancı baharları.
Ben hiç sevemedim bu insanları.
Susmayın ne olur susmayın artık.
Konuşun, konuşun devamlı ki dinsin karanlık.
Ahhh İstanbul, Yar İstanbul biz sana ne yaptık...
Arif Baltacı
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|