[GooD aNd EvıL]

bir türlü alışamadım
şu kahrolası karanlığa.
çocukluğumdan bu yana;
ışıklar sönünce
kör döğüşündeyim sanki
her gece ziyaretimde..!
şekilden, şekile girmiş
alaycı, sinsi ifadeler
yalnız değilim artık...
duvarda asılı parkam
koca bir yarasa gözümde
kanımı emmek için,
fırsat kolluyor...
kafesteki kuşum
sinmiş karanlığın kuytusuna,
nefes bile almıyor...
gölgeler,gölgeler
kapkara gölgeler;
üstüme, üstüme geliyor
başucumda;
Azrail konuk gibi..
yüreğim durdu duracak,
yumsam gözlerimi;
üstüme tüneyip..
boğacaklar beni..
korkuyorum tarifsiz,
terler içinde,
tir, tir titriyorum
günün ilk ışıklarına dek
kendimle
karamsar bir savaştayım
Güneş penceremden
bir göz-kırpsa,
isteksiz dalar giderim
çünkü;
aydınlıkta ehemmiyetteyim
ya da ben;
öyle sanıyorum...
*******i uyumaya korkuyorum.
davetsiz misafirler artık gittiler.
yine yalnızım;
kafesteki kuşum ötmekte,
geceden kalma;
yorgunluğum
uykusuzluğum
çocukluğum
........utancım
ve çocukluk korkum...