'Gıyabında'
kaldırımlar buz kesmiş gibi
soğuk ve hissiz cahil gece
intihar duygusudur / sinmiş
karanlığın sessizliğine...
o’nu bozuk bir düzenin/
kırık çarklı dişlerinin arasında yitirdim
faili cahil gece, vebali ayrılıktır
boynum kıldan ince...
lâkin ne yana dönsem odur merhalem
hayat onunla başlayıp, onunla bitiyor.
bakınca gözlerimin içine
ela gözlerinde serçeler kanat çırpıyordu/
mavi özgürlüğe!
bir tutam sevgiyi, birlikte bölüştük/
kırık bir somya üstünde...
teni tenime yasaklı,yüreği yaralı
gözlerinde İstanbul yağmurları
derin duygulu haliyle...
yanarak kavuştuk özlenen güne
bir Anka kuşu heybetiyle
o külünden yeniden doğarken
bize savrulmak düştü ayrılığın yeli esince
şimdi
müntehir acılarda, yaşlar akar gözlerden...
o’nu insanca yaşamaktan sıkılmış/
bir düzenin karanlığında yitirdim...
şimdi ellerimin harelerine sinmiş ıslaklık/
tenimin buğusunda ki sıcaklık
ondan arta kalandır...
siyah ceketimin sol cebinde ki solgun/
ucu yanık resim odur...
hüzünbaz bir gecenin son hatıratıdır/
henüz bir buçuk yaşında
gıyabında aranan, erçel bir sevinin resmidir...
bulanların, görenlerin bilgisine...
İstanbul ey güzel şehir, ey mahzun gözlü yar
o’na iyi bak, sen onun için
her şeyi bulduğuna inandığı şehirsin.!
bir ritüeldir seninle yaşamak
yanan ergeç dönermiş özüne
elimde ki tek resmi ipucu /
tenimin aşkı sinmiştir, küllerinin rengine
maviye çalar gözleri gün yüzü görünce...
birde sol yanında adım gizlidir biline
”türkü yüreklim” diye...
o’nu bir ayrılığın hüznünde yitirdim...
haylaz bir çocuk gibi yüreğimi avuçlardı
bakardı, ağlardı hain gecenin kuytusunda
saçları dağılırdı, rüzgâr görmüş yaprak gibi/
tel, tel hazan soluyan toprağın sırtında...
bana kalan poyraz soğuğu/
iliklerime değince, titrerdi kendi üşümüş gibi
gideli fazla olmadı
bir sevda katli kadar erken
bir firak kadar geç, sükunetim edebimce
bekliyorum pus vurmuş sırlı pencere önünde
defalarca soruyorum
hüzne müptelâ gelip geçenlerden
sanki hiç var olmamış bir esrarın peşinde/
çaresiz didiniyorum...
hüznüme ortak diye;
katı buzdan duvarları seçiyorum
vurup kenarından dönüyor suratıma/
ona dair sarf ettiğim
bütün güzel kelimeler
bir kuruntu sadece, elle tutulur yanı yok
meçhule doğru akıyorum, akışta ki ses boğuk
genizim de yangın var, nârı benimle doğmuş
bulup getirin kölenizim, mavi rengimiz solmuş
-İstanbul bana mı bir tek kastin
ver sevdiğimi kurak bir mevsim gibiyim
toprağın kan kusuyor, denizin cevher
kurbanım azadilik ver... o bile bana yeter!
ne ben onsuz yaşarım nede o bensiz
yazılmış ne kadar şiir varsa bu vesile
aşk adamı kör, aşk kadını nankör
ihanet dolaşıyor kıtalarda, mısralar da hicran
en güzel kelime odur, bu acıya yakışan/
hüznümü yokuşlarda intihara taşıyan...
siyah ceketimin sol cebinde ki solgun/
ucu yanık resim odur...
hüzünbaz bir gecenin son hatıratıdır.
henüz bir buçuk yaşında
erçel bir sevinin resmidir...
gıyabında aranan bir sevgilidir
bulanların, görenlerin bilgisine...
koca bir lügât sın ey sevgili
gıyabında arıyorum seni...
satır, satır dolaşarak sayfalarda/
hece, hece seçiyorum seni.
ey! sevgili
nerdesin, kiminle söyle
arıyorum seni tüm benliğimle!
Ekim/2006
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|