Doğmayacak içimizdeki batan güneş
Gönlümüzün son baharı da kaldı
Açmayacak çiçekleri,çıplak dal
Tutacaksın ta derinden,ağlasa toprak
yapişsın eline hayatın balçık çamuru
Kopsun içindeki hayat gülleri
Kuruntular,birimi var,o an
Damarlarında donacak hissettiğin kan
Beklemekten yorulmuş,nöbetçi dizlerin
Kesilmiş ağaçlar gibi yıkılarak
Lakin vakit çoktan geçmiş olacak
Kapını çalan,halini soran
Adını tanıyan olmacak
Sevdiğim,dostlarım
Unutulmuş hatıralar anlatcaklar
Ey can ey can
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|