[GooD aNd EvıL]

Dünkü Çocuk
Bir zamanlar ne şirin çocuk diyorlardı
Beni çok ama çok seviyorlardı
Bir dediğim iki edilmiyor
El üstünde tutuyorlardı

Sonraları ne yaramaz çocuk dediler
Bazen nasihat bazen ceza verdiler
Sevgilerini daha az belli ettiler
Ama beni hep sevdiler

Yirmi dokuz yaşımda evlendirdiler
O meşhur ayvayı bana da yedirdiler
Hastane kapılarında dokuz doğurdum
İki çocuk ile iyi bir baba oldum

Yıllar gelip geçerken beyazlaştı saçlarım
Benim yaşım geçtikçe büyüdü çocuklarım
Onlar da benim gibi gün geldi evlendiler
Şeker gibi torunları kucağıma verdiler

Şimdi ise torunlar bana dede diyorlar
Kucağımdan inmeyip hep masal istiyorlar
Yaşları büyüdükçe yaramazların
Şekli şemali değişiyor yumurcakların

Bir akşam eşimle maziyi andık
O akşam kırk yıl geriye daldık
Besledik kuşları saldık kafesten
Artık iki ihtiyar başbaşa kaldık...
Mehmet Emin Ermekin