Kimsenin aklına uymadı,
Kimse bağırıp çağırdığını duymadı.
Kendine küçük bir iş kurdu,
Haramdan hep uzak durdu.
Oldukça güleçti.
Sakınarak tekmeden,
Fazla dikkat çekmeden
Bu dünyadan gelip, geçti.
Maddeye tapmadı,
İstemediği hiç bir şeyi
Yapmadı.
İsmet Paşa’yı pek severdi,
Hep onun partisine oy verdi.
Bin dokuz yüz seksen beşte
İkinci kalp krizinde … anlayın işte.
Komşulari bir yandan “Ne iyi adamdı! ” dediler,
Bir yandan helva yapıp yediler.
Yastığının altından çıkan şiir defteri elden ele dolaştı,
Bu kadar duygulu oluşuna herkes şaştı.
Başka şey yoktu mısralarında hasretten, hüzünden
Öğrendiler hiç evlenmediğini yirmisinde ölen ilk aşkı yüzünden.
(Kapılar kitabından)
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|