Ayrı Ayrı
Özlemek bir insanı,
Vuslatın o ay gibi bembeyaz suratı,
Gündüz siyahtan bile daha karanlıktı.
Gurbetti,başka başkaydı.
Aynı olansa,
Vuslatın bir adım gerisi hep ağlamaklıydı.
Hayatlar gelip geçiyordu pencere kenarından,
Senle benim yaptığımızsa,
Sadece bakmaktı anlamadan.
Sen,
Yeni başlayanlarını görüyordun hep hayatların.
Ben,
Sonlarına yetişiyordum hep (s) onların.
Ağlayışlara yani,
Feryatlara,yas tutmalara.
Güneşin saklanış mucizesi gibi,
Gündüz vakti esir düşüyordum karanlığa...
10.12.06
pazar
Ali Yeşil
|