Can Kolay Ölüyor
Canım bile değilsin sen...
Belki ruhumsun.
Belki karaltıda bile ıslandığım yağmurumsun.
Belki de hayalimsin sonsuz.
Ama canım değilsin.
Ruhuma işlemiş bir meleksin.
Beni koruyan,
Beni ilmik ilmik dokuyan.
El emeği,
Göz nuru bir sevdasın belki de.
*******i düşen bir yıldız içime,
Sabahları içimi delen bir güneş.
Ve gözlerin,
Ve gözlerindir binbir yaşama eş.
Ama işte canım değilsin,
Hatta ona olamazsın bile eş.
Belki bir arkadaş,
Ne bileyim belki de yoldaş.
Herkesin yolu ayrılır ya,
Son anda,
Ya da bir yol ayrılımında.
Oraya kadardır yoldaşlık,
Sımsıkı sarılmışlık.
Geride kalan yollar nasıl mukaddesse,
İlerisi hep saçmalık.
Ve işte sonunda yaşanansa,
Bir avuç gözyaşı,
Ve ayrılık.
Dedim ya canım değilsin sen,
Ve can benim değildir,
Ne kadar da istesem.
Canım değilsin...
Bilmez misin ki,
Canlar göçebe bir kuş.
Yeri,yurdu belirsiz,
En uzun yaşamıysa kısacık bir düş.
Unutma,
Sen benim canım bile değilsin,
Çünkü canlar kolay ölüyor,
Bilmelisin,
Bilmelisin...
15 Haziran 2004 Salı
Ali Yeşil
|