Yalan
Dağlar gibi olmalı insan;
Dağlar gibi başı dimdik.
Eteğinde nefes alanlardan habersiz uyumalı *******i,
Yıldızlara yakın bir yerlerde atmalı koca kalbi.
Ayaklarının altında ezdiklerini görmemeli de belki.
Görmezlikten gelmeli...
Gidene yol vermeli bir sonbahar akşamı,
Bir sonbahar akşamı yamaçlarından yavaşca aşağıya yol alanı uğurlamalı.
Bırakmalı...
Demeli ki;
Herkes bulur elbet sonunda başına yıkılacak bir dağı.
Hem bu dağlar bundan böyle YEŞİL de olmamalı.
Yangınlarla sulanıp tükenmiş olmalı.
Rengi güneş,teni leş kokmalı.
Bir akarateş dağın doruğundan ayaklarının altına akmalı.
Ve rüzgar kokusunu şaşırıp tüm hızıyla kaçmalı.
Ve insan dağ gibi olmalı.
Ve dağın üstündekileri unuttuğu gibi,gideni unutmalı.
Ve dağ yalnızlığına nasıl ağlamıyorsa en çıplak haliyle bir sonbahar akşamı,
İnsan da yalnızlığı, yalnız yaşamalı.
Gözyaşları bile bilmemeli niye aktığını.
Dağlar gibi olduktan sonra,
Bebek kandırır gibi kolay olur gözyaşlarını aldatması.
Yalancının mumu değil koca bir orman yangını,inan bulamaz bundan böyle sönecek bir yatsı.
Y
A } Sevinçten düşüyorsun gözyaşlarım sen...
L } Sevinçten.
A } Ah bir de neye sevindiğini bir bilsen! ..
N
|