Aklım Sen
yakınına uzak
uzağına yakın
çelişkilerine kapanır insan
buza tutunan bir hayatın içinde kaymak
bir ucunda ölüm
aklım
sen
soğuğa kuşanan toprak
toz duman
havalanan kar
düşer gecesine bu iklimin
gözlerin neminde bir ışıltı var
renk cümbüşü üşümeler
saklanan guruba akar
aklım
sen
bir insan
bir insana böyle mi yansır?
bir insan
bir insanla bu kadar mı kaynaşır?
eğilen dal uçlarında
son yaprağına tutunmak
son yeşillik bir tatlı hayal midir?
kalan
aklım
sen
gözlerini çevirir gecenin derinliklerine
tükenen bir yüz
yüzde üç beş çizgide ince bir kan
sızan
kar beyazlığında sevda
ıslık seslerinde melodisi eski bir şarkı
yalan
aklım
sen
bir adam
bir kadın
kenarına tutunur uçurumuna biri
diğeri tuhaf bir telaşla düşer elleriyle
solgun yeşiline aynı iklimin hazan
takılan
aklım
sen
iskeleden uzaklaşan bir vapur
denize dalar çıkar bir martı kanatlanır
sabahın tazeliğinde
buğulu soluğun kısrak gülüşlerinde
yok olan
aklım
sen
Ali Arslan
|