Mecburiyetim Oluyorsun
Gözlerinden bana kalan
Her şey şimdi bir seyir
Ve bir ay tutulması oluyor;
Gözbebeğinin içinden yansıyan
Her ışığından derin bir soluk alıyorum.
Kehribar renginde,
Salkım salkım saçlarının arasından
Aniden dökülen çingene gülüşünle,
Dudaklarının ucunda çelme atan
Kırmızı kıvrımlarına takılıyorum,
Donuyorum kalıyorum.
Olmadığın o anlarında bile
İşte öyle;
Yetimliğinde sensizliğinin,
Biçâre kalıyorum.
Sessizliğin karıştıkça suskunluğuna
Mecburiyetim oluyorsun da
Senden,
Bir türlü vazgeçemiyorum.
Yaşanmış her bir yüzünün çizgilerinde
Tek tek seni arıyorum.
Her yüzün bir başka, her ömrün bir bahar sanki.
Yanaklarına düşen hüzünde bile,
Biliyorum,
Tanıdığım o buğulu gözlerini buluyorum.
Ama asıl kor alevi yakıcılığında,
Düştüğünde sen içime,
Mecburiyetim oluyorsun da
Senden,
Bir türlü vazgeçemiyorum.
Zamansızsın
Sabırsızlığım bundan biliyorum.
Her kayboluşun bir tükeniş oluyor,
Belki de ölümü mü bu, çoğalan bir aşkın
Farklılığımızdan doğan benzerliği,
Senle yakaladım dediğim bu seferde,
O bir damlan buhar olup uzaklaşıyor,
İşte esasında tam da o zaman,
Mecburiyetim oluyorsun da
Senden,
Bir türlü vazgeçemiyorum.
Ali Arslan
|