Ne Garip Bir Şeydi Bu Aşk
Sessizliğine terk edilen
Alaca bir yazda
günbatımının derin hüznüyle bana,
Gözbebeklerinde
Yeniden doğuşu müjdelerken;
İkilemler içinde kıvranan yanmış bir yüzde
Gördüğüm,
Kendime kendim olarak yansırdı.
Her karşılaşmamızda,
Birbirimizi alabildiğine kışkırttığımız;
Saklambaç oynarcasına
Birbirine çelme atan kelimeleri tutarak avuçlarımızda
Sarmaşık yaprakları gibi
Dolaşık,
Ve askıda kalan iki aşık;
Adı hüzün,
Adı gülüş,
Adı sessizliğimizde saklanan bir sevda.
Gümüş parlaklığında kaldı sanki hep o gece
İçilen her bir yudumunda
Tortusunu biriktirip de,
Söylenmeyecek her sözü dilimizin altında
Bırakmadık mı? ..
Adı
Her neyse;
Elleştiğimiz her şeyimizde
Şimdi var olan,
Tazeliği hala o gündeki gibi
kızıl rengini,
ve kokusunu,
Saksısındaki suyunun tadından alan;
Aleviyle,
Yüreğimizden bizi bize hayasızca tutuşturan
Ne garip bir şeydi
Bu Aşk? ..
Ali Arslan
|