Ay Vakti Dondu..!
Kızkule'sinin çağların alnına vuran hazin sesinden
Sahillerin tokatlayan, kaldırımların bataklayan esinden
Sokakların seni çağıran izinden
Ay vakti bende donarak
Kör karanlığa kapanmıştım
Karanlığın adımları sırdaş oldu
Zihnimin adası çalkalanarak seni taşlıyordu
Yüreğime biriken acısı kanlanarak taşıyordu
Sevda sessizliği her yanımda akrepli
Gönderdin hazin yaprakların kuruluğuna
Toprağın rengini gözlerime sürdün
Hayallerimi parçalayarak kabusa düştün
Anıların tabağını kırarak rüyalarımı yıktın
Ufukların portresini ellerinle kırdın
Özkan Karaca
|