Gölgen
Hayatımı işret ederek harap ediyorsun
Oklarla yırtılan ruhumun kalesi işgalde
Süretin yansıyarak alnımı dolduruyor
Ufukların menzilinde iz olan
Zihnimin üstünde hayal şapka bulunan
Gölgen düşlerin çığlığında kemiriyor
Gölgen gönlümün kalıbını korla dolduruyor
Kuyularıma ansızın akarak balçıkları eşiyon
Fikrimin hayat suyunu bulandıran
Gölgen sırıtkan yolların ayak damlasında
Gölgen sokulgan dağların dayak çilesinde
Gölgen karabasan gibi üzerimde
Rüyalarımın penceresinden gizlice sokulan
Özkan Karaca
|