Günlerimin İhtiharında ki
Sana olan hicranın alevinde piştim
İntizarın yığılan sellerinde aştım
Ahdetin kapısını açtım
Güllerin kanlarını yüreğimde yaktım
Kirli bulutların yüzüne taş attım
Kaldırımların inilti nefesini ittim
Ruhumun ızdıraplı tokmağını aldım
Dudaklarımda kilitlenen sabırlara vurdum
Dişlerimde sıkılan ismini yırtım
Hülyalarımın iştahına koydum
Sen şafaklarımın sabahlarında görünmedin
Ruhum sancıların kaşıklarında dağıldı
Yıldızların dertleri gözlerime doldu
Sokakların uğultusunda sesinle yoktun
Hayatımın karabasanında gölgen takipte
Günlerimin intiharını uçurumlara bıraktım
Özkan Karaca
|