İstanbul' da Bir Günüm
İstanbul’ un bir günün koyu karanlığında
Kendimi kaybettiğim, hicranla ezildiğim
Şehrin gri bakışlarından kaçtığım
Yeşil ufukların başlarına koştuğum
İstanbul’da bir günüm
Sisli ufukların bağrına sokulduğum
Derbeder durumda meçhullere süzüldüğüm
Duygularımın buhranlarıyla
Düşüncelerimin bulanıklığıyla
İstanbul’da bir günüm
İstanbul’un geniş bedeninden koparak
Varlık gaye ve şuurundan uzaklaşarak
Benliğimi solgunluğa savurarak
Hüzünlü bir günün şafağı
Kah sahiller boyu sürüklendiğim
Kah tabiata kapandığım
Kah ta mezarlıkların ahir et soluğunu
Gönlüme gömdüğüm
İstanbul’da bir günüm
Alaca karanlığın ruhumu sardığı
Tanların aydınlığını fikrimin sorduğu
Taşların ağırlığıyla kişiliğimin solduğu
Kaşların eğilmesiyle ufukların söndüğü
Hüzünlü bir günün şafağında. İstanbul
Özkan Karaca
|