Sessiz Fırtına
Kimi fırtınalar, sessizliğinde vururlar
Düşüncelere, o şüphesinde dağılan yıkımlar
Gelmesi bir sır gibi, çarpması derinden
Yaşadığın çığlığı duyuramazsın sesinden
En yüksek dağlara eş tutarsın ıstırabını
Sel akıtan yağmur bile söndüremez o yangını
Doğruluğu kaybolan, geçmişin aşk acısı
Sapmıştır yolunda, yönü meçhulleredir
Şüphelerde gözler, hayatı zehir eder
Haksızlıktır özüne, ruha alınan dertler
Diller kahrolur, çirkin sözleri akıtırken
Yürek mahvolur, o telaşlara çarparken
Günler telef olur, alınan nefesken
Ömür kısa olur, akla zarardayken.
(Aksaray / 16 Nisan 2007)
Çiğdem Çakır
|