Elveda..
Sen ki başbelam, hayatım, umutlarım
Dünüm, bugünüm ve yarınım!
Sen ki anlayamadın
Gerisi boş, geç gerisini..!
Sen ki tükettin, yokettin! Geç başkalarını,
Geç sevdayı, gerisi yalan..!
Bir gece önce varken, bu gece yoksun
Biz yok, birlikte bir gelecek yok, düşler yok
Şimdi ben varım! Yalnız! Acılarımla, isyanlarımla,
Kâh öfkem, kâh gözyaşımla bir başıma, yalnız ben!
Sen, ilk giden değilsin, belli ki son da olmayacaksın
Beni ilk yarıyolda bırakan da değilsin!
Ama sahip olduğum ilk ve tek gerçek sevgilisin!
Sahip olup da korumaya çalıştığım
Kaybetmemek için çılgınca savaştığımsın..
Ama yetmedi kavgam, sabrım ve taptığım.
Yetmedi anlayışım, sitemim, bekleyişim..
Olamadı işte, yetmedi sana..
Belki yanlıştı yaptığım,
Ama hiç anlatmadın ki, hiç söylemedin ki,
Ne istersin, ne beklersin,
Ne düşünür, ne hissedersin?
Bir bilmeceydin;
Aklımca uğraştım derinlerdeki gerçek seni bulmaya..
Ne “doğru” dedin, ne de “yanlış” hiçbir gün daha,
Ve işte şimdi,
Yine kaldım gözü yaşlı, kalbi kırık bir başıma..
Elveda sevgilim,
Elveda.. Sonsuza dek sana da..
Özgül Özyılmaz
|