Sözün Bittiği Yer..
Sen ve ben;
Sesin-sözün bittiği yerdeyiz..
Sessiz-sözsüz sevişmelerdeyiz..
Ne öncesi, ne sonrası.. ne de daha ötesi! !
Bir tek “an”lar hanesindeyiz..
Sevmeler dünde kaldı, yarınlarımız ise hiç olamadı..!
Aşkı gömdük yedi kat dibe! !
Sözleri vurduk prangalarla-zincirlere! !
Artık; ne sevinç, ne acı, ne de bir his kaldı elde..
Hepsini savurduk! !
Ruhumuzla beraber uzayın en derinliklerine..
Özlemler-umutlar; kilit altında eski bir çekmede..
Geçmiş; acılarla buruşmuş, saklı, arka ceplerde..
Gelecekse buğulu, bilinmez nelere gebe..
Artık sözün bittiği yerdeyiz sevgili...! !
Sessiz sedasız beklemelerde..! !
Dilimiz lâl olmuş felçte,
Sevdamız kuş olmuş, boynu bükük bir kafeste,
Ne bende hal kaldı, ne sende çare
Sustuk sevgili.. Sözün bittiği yerde..
Özgül Özyılmaz
|