DUBLİN’DEKİ BÜTÜN SERÇELER KÖRDÜR
Dublin’deki bütün serçelerin
Gözlerinden öpüyorum
İnsanoğlu parçalarken kayayı
Yere düşen toprağın temasında
Bu kentin kurucu meclis üyesi olarak
Ve dışlanmadan
Kargalar serenattadır
Oysa şimdiden anlıyorum ki
Gençliğine doymamıştır kimse
İriden geçen şu bulutun öyküsündeki gibi
Karanlığı tarayan iş hanı
Gümüşü parlatan gürz
Yani Demirci Dimitri
Uykudan bir kale kurmuş
Sonradan göremeyeceğini umarak
Bu yabansılık da ne
Seni hep ben yeniden tanıyan yüzümle
Gece salıverse komşuluk haklarını
Birden bire boca ederek
Kaldırım köşelerinden de uykusuz
Bir kuzey yosunu vurulmaz sanırım kalbinden
Yada öyle kaderine boyun eğen
Az ötedeki yosmalar
Eteğinde çıngırak besler ürkekliğin doruğunda
Sen Beyoğlu’nda ulu bir çınar
Ve asla İstanbul oraya uzanmamıştır
Venedikli tüccar bir eğer bir büker
Ama sonunda döker başka kaplara
Çanak tutmaz, yürek büker
Dedim ya Dublin’deki bütün serçeler kördür
Ve tutarak uzaklaşır köşesinden
Kırılmayacaksa eğer hayatın
Ben bir ankara soğuğunu bilir
Ve öyle derim öyle olur
Bir de geceden ölürüm yanı başına
Gazi Bozkurt
|