Aynı türküyü söylüyoruz yıllardır
sen bu fotoğrafı çektirirken
ben bir köşede
yaşanmış zamanımı ayıklıyordum
çöplerinden.
gene yorucu ve kavgalı bir kalabalık
sarmıştı üç yanımdan
ben parlattığım,
kendimce cilaladığım aydınlıkla
beraber koşuya başlamıştım
dördüncü yoldan.
Beyoğlu nda bir pasajın içindeydik
ya da eski bir balo salonunda
terkedilmişliktik.
tozlanmışlığımız üzerine
kim yazdı ise ismimizi
onu arıyor,
duyurmaya çalışıyorduk sesimizi.
bilmesek idik,
bekleyenlerimiz olduğunu,
armağanımızın tüm yarınları
doldurduğunu,
böyle kendinden hasret
ve anaforlu hangi niyet,
dört mevsim ve her gün
hiç yorulmadan çığlık atar:
hürriyet ! , hürriyet!
sen bu fotoğrafı çektirirken,
ben yeni kurtulmuştum
emeklemekten.
ve belki çok geniş bir bulvarın
gölgeli kaldırımlarında
yada bir başka köşede
ama mutlaka
bekliyor olacaktım seni
hürriyetle ışıklanmış yarınlarda.
Cevat Çeştepe
|