Bana mutlu olmayı öğretsem
zorla kolundan tutup çıkarsam dışarıya
ıslık çalmasını öğretsem,
bildiğim türkülere eşlik etmesini.
oturup deniz kenarında tek başına
kayalardan ayaklarını denize sallamasını,
güneşe karşı yumarken gözlerini
dudağına hırsız zevklerin gülümsemesini
keyifle yaymasını öğretsem.
zorla kolundan tutup dışarıya çıkarsam.
en çocuksu bulmacaları yanlış yapmasını,
sonra sinirlenip yalancı bir öfkeyle
çala kalem üstünü karalamasını
ve buruşturup çöpe atmasını öğretsem.
siyah uzun saçları ve topuklu ayakkabılarıyla
önünden dalgalanarak geçen bir kadının
yaşama sevinci gibi ardından
heyecanla bakmasını öğretsem.
ben, beni zorla kolumdan tutup
dışarıya çıkarsam.
içimdeki güneşi yanıma alsam
karanlıkları ardımda bıraksam.
Cevat Çeştepe
|