Çığlık benimdi anne
gecenin yarısıydı, bozkırın tam ortasıydı
senin dudaklarında anne,
gece rengi bir gülümseme vardı
bana ak sütünü veremeden
siyahın ne olduğunu öğretiyordun.
kanayan bir yerlerin vardı
ben ellerin sanıyordum, ağlıyordum.
biliyorum, ellerin kanarsa senin
beni kucağına alıp hiç sevemezsin .
beni kucağına alıp hiç sevemedin anne.
söyleyemediğin ninnileri çoktan unuttum bile
benzemiyor hiçbirisi dinlediğim türkülere
sahi, senin sesin var mıydı anne
bulutlara mı benzerdi
yavrum diye seslendiğinde.
gecenin yarısıydı, bozkırın tam ortasıydı.
bir kara tren geliyordu, dumanları ağlıyordu
çığlıklar atıyordu üstüme, üstüme …
beni alıp götürecekti bir başka ülkeye
sen saklanırken bulutlar üstüne, gökyüzüne …
ilk defa bir ninni söyle, beni bırakma anne .
Cevat Çeştepe
|