Çıkarcı domatesler
uzaklarda adını bilmediğim o sıra dağlar
dizlerimin üstünde bin yıldır okutulan masallar
hava şartları kendi halinde,
mevsim kimsenin umurunda değil
hele el-ele koşan iki çocuk varsa gözlerimin önünde
ve özgür bir kuş kanat çırpıyorsa başım üstünde.
ben görebiliyor, duyabiliyor ve düşünüyorsam,
gene de nafile.
aşağıdaki kısa konuşmayı,
yola çıkmaya hazır bir kamyonun damperinden
domates kasaları ile kamyoncu arasında geçenlerden
aldım.
duyabildiğim kadar motor gürültüsünden.
……………………..
“ne güzel, bu sefer çok çabuk hazırlandınız
artık iyisinden bir tezgahta yer bulursunuz
şöyle en önlerde, gölgeli, arkada deniz manzaralı
ön taraf derseniz o arkadan daha fiyakalı
piyasa vaktinde, kendinizi kordon da sanırsınız.
diyorum ya hadi gene iyisiniz, çok çabuk hazırlandınız.
şimdi anlamsız bir soru gibi, içinizden birileri
salça olacak muhabbete, iyi tanırım sizleri.
bize ne senin tezgahının iyisinden diyeceksiniz
ah nankör domatesler ah, hep kendinizden yanasınız
beni hiç düşünmeyin siz, ulan bizde insanız.”
…………………..
yukarıdaki kısa konuşmayı,
belki bir nutuk kürsüsü yada gazete manşetlerinden
kim bilir o masallardan çıkamayanların umutsuz gözlerinden
aldım.
ve yazdım, geldiği kadar elimden
uzaklarda adını bilmediğim o sıra dağlar
dizlerimin üstünde hep aynı masal, aynı yalanlar
hava şartları mevsim normallerinde
kimse kimsenin umurunda değil
koşmasa bile olur çocuklar el ele, hiçbir yerde
gökyüzüne öyle örtülmüş ki güneş geçirmez bir perde
ne görebiliyor, ne duyabiliyor nede düşünebiliyorum
kötü olan bu işte.
Cevat Çeştepe
|