Çılgınca bir kaçış
yağmur akıyor bulutlarımdan
sen sancılarında bakire bir telaş
bütün kaçışlara dünden hazırız
satın alınamayacak gezegenlere koşuyoruz
zembilimizde boş hava.
soluk alamıyoruz.
telgraf telleri atlama tahtası
nerede bir dost var sakalından ter damlayan
ya ağır bir kadın köy kokan
bu yol nereye gider
birazdan şafak atacak gibi bir hava var
kimseyi bulamıyoruz.
iman tahtamız sırtımıza yüklü
birer birer patlamakta ayaklarımız
hiçbir denizin sesi gelmiyor kulağımıza
acayip yol yorgunuyuz.
iyisi dönüp en başa elimizde beyaz bayrak
teslim olmalıyız.
Cevat Çeştepe
|