Çift kişiliktir tren biletleri
ya bu şehirden,
belki bir sevgiliden
bitmek tükenmek bilmeyen
ayrılıklar taşıyordu.
yorgundu tren,
penceresinden
kimi ağır başlı
kimi alabildiğine çocuk
hüzünler bakıyordu.
gişelerden;
en kolay alınıyordu
tek başına ama
çift kişilik biletler.
biri girerken yolcunun cebine
diğeri ya kalıyordu
sevgilinin gözlerinde
belki de koskoca bir şehrin
tüm bir geçmişinde.
belki hasretlerdir giden,
yüreklere saklanmış,
nefret olmasın terk eden
yüreklere saplanmış.
öyle ağır bir yük işte
sırtında,
her gün bir bilinmezin adresi,
bir başka bilinmeze.
Cevat Çeştepe
|